نويد قرآن درباره ي امام مهدي عليه السلام

مشخصات كتاب

نويسنده : جمعي از نويسندگان - برگرفته از آثار آية الله سيد محمد كاظم قزويني، مرحوم آية الله سيد رضا صدر و حجة الاسلام محمد محمدي اشتهاردي

ناشر : نسخه خطي

مقدمه

برگرفته از آثار آية الله سيد محمد كاظم قزويني

*****

مهدي عليه السلام در قرآن

قرآن كتاب پرشكوه خداست.

كتابي است كه نه كتابهاي آسماني پيشين آن را خدشه دار و باطل مي سازد و نه واقعيت هاي آينده.(62)

بيانگر هر چيزي است (63) و هيچ تر و خشكي نيست مگر اينكه در (اين) كتاب روشن و روشنگر آمده است.(64)

در اين كتاب از هيچ چيز فروگذار نشده (65)... آخرين پيام آسمان به زمين و زمان است همانگونه كه اسلام، آخرين دين آسماني و آخرين برنامه زندگي است.

با اين وصف، آيا براستي مي توان فكر كرد كه قرآن در مورد اين رخداد بزرگ، كه عميق ترين و وسيعترين دگرگوني حيات انسان شناخته مي شود ساكت باشد؟

و در مورد آن بدون نويد و پيام؟

اين قرآني كه از چيرگي «روم» بر «ايران» و از برپايي دولت غاصب و پوشالي يهود، بر اساس سازش با قدرتهاي مسلط روزگار خبر مي دهد.(66)

اين قرآني كه از آن «ياجوج» و «مأجوج» و سرانجام آينده آنها خبر مي دهد، اين قرآني كه از امكان گذشتن از جو و راهيابي انسان به كرات آسماني گزارش مي كند و مي فرمايد:

«يامَعْشرَ الجِْنّ ِ وَ الانسِ إِنِ استَطعْتُمْ أَن تَنفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السمَواتِ وَ الأَرْضِ فَانفُذُوا لا تَنفُذُونَ إِلا بِسلْطانٍ...» (67)

يعني: هان اي گروه جن و انس! اگر مي توانيد كه از كرانه هاي آسمانها و زمين بيرون رويد، بيرون برويد اما بيرون نخواهيد رفت مگر با داشتن قدرت علمي